විවාහය

දිනය: අගෝස්තු 31,වසර 2009,සඳුදා දිනයක්

සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 08

විවාහය....................

කිසියම් හේතුවක් පදනම් කරගෙන දෙදෙනෙකු අතර ඇතිවන ආකර්ශනය නිසාවෙන් ලංවීමක් සිදුවේ.
ලංවීම හේතුවෙන් බැඳීමක් ඇතිවන අතර, ඉන් ආදරයක් හට ගනී.

එලෙස හට ගත්තාවූ ආදරයේ පැවැත්ම නීතියෙන් සහතික කරගනුවස් විවාහයක් සිදුකර ගනී.

විවාහයකදී පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකු එකට වාසය කිරීමට නීතිමය බැඳීමක් ඇති කර ගනී.
නීතියෙන් ඇතිකල බැඳීම මනැසින්ද ඇතිවීමට නම් සපුරාලිය යුතු බොහෝ කාරණා තිබේ.

ආදරය යනු කුමක්ද ? ,
ආදරයේ පැවැත්ම තීරණය වන්නේ කුමකින්ද ? ,
විවාහික බැඳීමක ආදරයක් පැවතිය යුතුමද ?.

මේවාට විවිධවූ සංකීර්ණ උත්තර හා හේතු පැහැදීම් බොහෝ දෙනා දෙනු ඇත.

සමාජයේ බොහෝ පතල, ආදරයේ සංකේත බඳු වූ ඇතැම් පෙම්වතුන්ගේ විවාහ එතරම් දුර දිග නොගොස් කඩාකප්පල් වන අතර, එසේ නොවුනු පෙම්වතුන්ගේ හා යෝජිතව ඇති කර ගත් බැඳීම් මත සිදුවන ඇතැම් විවාහයන් සාර්ථකව ඉදිරියට යනු දැකිය හැක.

එසේනම් විවාහයක පැවැත්මට සාම්ප්‍රදායිකව අර්ථ දක්වන ආදරයට ඔබ්බෙන්වූ සාධකයක් බලපාන්නේද?

මෙලොව උපදින දෙදෙනෙක්, කිසිම විටෙක, ගතිගුණ, අවශ්‍යතාවන් හා දෘෂ්ඪීන්ගෙන් එක හා සමාන වන්නේ නැත.

එය යතාර්ථයකි.

බොහෝ විට සිදුවන්නේ, ආදරය හේතුවෙන් දෙදෙනෙකු අතර පවතින මෙම අසමානතාවය යන යතාර්ථය පිළිබඳ අවබෝධය, දෙදෙනා තුලින් ගිලිහී යාමය.

එනම් දෙදෙනා දෙදෙනෙකු නොව එක් අයෙකුම බව සිතන්නට පෙළඹීමය.

එවිට තමාගේ ආශාවන් හා අවශ්‍යතාවන් අනෙකාගේද ආශාවය , අවශ්‍යතාවයය, තමාගේ දෘෂ්ඪිය අනෙකාගේද දෘෂ්ඪියය මය යන මිථ්‍යාව තුල දෙදෙනාම එල්බ ගනී.

යතාර්ථයේදී එය එසේ නොවන බැවින්, ගැටුමේ ආරම්භය එතැනින්ම සනිටුහන් වෙයි.

ඉතින් ගැටුම සංසිඳෙන්නේ හෝ ගැටුමක් පැන නොනඟින්නේ, ගතිගුණවලින්ද, අවශ්‍යතාවයන් හා ආශාවන්ගෙන්ද, දෘෂ්ඪීන්ගෙන්ද දෙදෙනා එක් අයෙකු නොව දෙදෙනෙකු බව අවබෝධ කරගත් විටය.

එවිට පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකු එකිනෙකාගේ පුද්ගලබාවයට ගරු කරමින් යන එකඟතාවයේ ගමන ඇරඹේ.

එය යතාර්ථතයට සමීප බැවින්, එවන්වූ සබඳතාවයක පැවැත්ම හා බැඳීම ශක්තිමත් ය.

එවන්වූ සබඳතාවක් තුල දෙදෙනාම තම පුද්ගලබාවයේ නිදහස භුක්ති විඳින අතර එහිදී එකිනෙකා කෙරෙහි ඇති වන්නේ අපමණ ගෞරවයකි.

එම ගෞරවය තුල එකිනෙකා තම පුද්ගලබාවය කැප කරමින් අනෙකාගේ පුද්ගලබාවයේ නිදහසට ඉඩ දෙන්නට තරම්වූ නිහතමානීත්වයක් ඇතිකර ගනී.

මෙවන් වූ බැඳීමක් ගැන කියැවෙන, රඹුකන සිද්ධාර්ථ හිමි විසින් රචනා කල ගීයක් කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ ගායනා කරයි. එහි සංගීතය එච්.එම් ජයවර්ධන ගේය.

ගීතයේ වදන් වල අර්ථය හා හැඟීම මතු කරලීමට මෙම දක්ෂ ගායකයාගේ හා සංගීතඥයාගේ දායකත්වය කෙතරම් ඉවහල් වී ඇත්ද යන්න මේ ගීතය ශ්‍රවණයේදී ඇතිවන හැඟීමෙන් මොනවට පැහැදිලිවේ.


ලා දලු බෝපත් සෙමින් සැලෙනසේ යසෝදරාදේවී
වාවනු බැරි තැන රහසේ හැඬුවා පෙර සංසාරේ ඇසුර මතක්වී........

ලේන කුලේ සිට ආගිය මඟ තොට සිටියා නොසැලෙන පහන් ටැඹක් වී
නිවන් දකින තුරු මේ සංසාරේ පසුපස ආවා සෙවනැල්ලක් වී.........

තැලී සෙනේ සිත සැලී හඬන විට වැටී දෙපා ලඟ යසෝදරාවෝ
පිපී නිවන් මල් සාදුකාර දී නිවී පහන් විය උදෑසනක් සේ.............

තම අරමුණ ඉටු කරගනු වස්, දීර්ඝ වූ සංසාරයේ තමන් හා බැඳී, නොසැලෙමින් තමා සොයා යන මාර්ගයට එලියක් වෙමින් ආ ප්‍රියාවියව, හැර යද්දී, තමන්ට පෑ ස්නේහය හා බැඳීම හේතුවෙන් ඇගේ සිත රිදී හඬා වැටෙයි.

ඇය වියෝ දුකින් හඬා වැටුනත්, ඇගේ ඒ වේදනාව හෝ හැඬුමවත් ඔහුගේ අරමුණ ඉටු කර ගන්නට බාධාවක් වන්නට ඇය ඉඩ නොතබන්නීය.

එසේ හෙයින්ම, ඔහු තම අරමුණ සාක්ෂාත් කර ගන්නේය.

එය හරියට, තම අරමුණ ඉටු කරගන්නාතුරු තමන්ට පිට දෙන්නට ඉඩ දෙමින්, තමන්ට සෙවන සැලසූ බෝ රුකෙහි ලා දලු වන්වූ බෝපත් තම චිත්ත ඒකාග්‍රතාව නොබිඳිමින්ම සුළඟට සැලෙන්නා වාගේය.

මෙවන්වූ බැඳීම් ඇති විවාහයන් කෙසේ නම් දෙදරයිද?

එවන්වූ බැඳීමක් සහිත විවාහයන් කෙතරම් ප්‍රීතිජනකද?.......

ඒ මට හිතෙන හැටිය.