දිනය; ඔක්තොබර් 13, වසර 2010, බදාදා දිනයක්,
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 19
නින්ද නැති රැයේ..............
වෛද්‍ය වෘත්තිය නිදි වර්ජිත රාත්‍රීන් කොතෙකුත් ඇති රැකියාවකි.
මෙලෙස නිදි වරන සෑම දිනකම මාගේ සිතට නැගෙන ගීතයක් වන්නේ කපුගේ මහතා ගයන නින්ද නැති රැයේ ගීතයයි. එම ගීතයේ අන්තර්ගතයෙන් කියැවෙන නිදි නැති රාත්‍රිය හා මාගේ නිදි වැරීම අතර කිසිදු සබඳතාවක් නොමැති වුවද, නින්දක් නොමැති වීමත් රාත්‍රියක් වීමත්, මේ ගීතය එවන් අවස්ථාවක මාගේ සිතට ඇතුලු වන්නට හේතු වනවා ඇත.
මෙම ගීතය මා මුලින්ම ශ්‍රවණය කලේ අට වසරේ ඉගෙනුම ලබන අවදියේදීය. ඒ යුගයේ මෙම ගීතය මට ලස්සන තනුවක් සහිත ගීතයක් පමණක් විය.
එහෙත් වයසින් මුහුකුරා යත්ම ගීත ශ්‍රවණයේදී මාගේ අවධානය ගීතයක පද වැලේ අරුත කෙරෙහිද යොමුවන්නට විය. ගීත වල අරුත වැටහෙන්නට පටන්ගත්දා සිට මා ගීත ඇසීම පසෙකලා ගීත රස විඳීමට පෙළඹුනෙමි. අරුත්බර ගීත සොයමින් ඒවායේ අරුත ගායකයාගේ කට හඬෙන් සහ සංගීතයේ ආධාරයෙන් වින්දනයට මා ලොල් වූයෙමි. ඇතැම් ගීත වල අරුත වින්දනයට එනම් ඒ හැඟීම් එයාකාරයෙන්ම දනවන්නට ගායකයා හා සංගීතඥයා දක්වන දායකත්වය හා සමත්කම ගැන මා විස්මයට පත්වීමි. නිතැතින්ම එවන් කට හඬවල් සහිත ගායකයින් මාගේ ප්‍රියතම ගායකයින් බවට පත්විය. එහෙත් අභාග්‍යක මහත වන්නේ අද නව පරපුරේ බිහිවන අති විශාල ගායක පරපුර තුල කටහඬෙන් හැඟීම් දනවන්නට සමත් වූවන් සිටින්නේ ඉතාම අතලොස්සක් වීමයි. ඇත්තෙන්ම නැතුවාම වාගේය. රිද්මය මුල් කරගත් ගීත සංස්කෘතියක් තුල එවන් ගායකයින්ට හා ගීතයන්ට අවකාශයක් නැතිද යන්න මට ගැටලුවකි.
ගීත රචකයින් ලියන්නාවූ ඇතැම් ගීතයන් තුල ඔවුන් ප්‍රකාශණයට අදහස් කල දේට ඔබ්බෙන් වූ බොහෝ දේ එම ගීත ශ්‍රවණයේදී මතුවන අවස්තා එමට ඇත.
එවන්වූ ගීත අතුරින් මා හට ද්විත්ව අරුත් දනවන ගීතයක් ලෙස කපුගේ ගයන නින්ද නැති රැයේ ගීතය හැඳින්විය හැක.
මෙහි රචකයා වින්දනීය වූ ගීත රාශියක් සිංහල ගීත ක්ෂේත්‍රයට දායාද කල රත්න ශ්‍රි විජේසිංහ ය. සංගීතය ගුණදාස කපුගේ ගේමය.
නින්ද නැති රැයේ.....සඳ කඳුලු මීදුමේ.......
හැංගිලා අඬන්නෙ ඇයිද ප්‍රථම ප්‍රේමයේ......
තාරකා දියේ ගිලී නිල් එළිය නිවේ.....
වැහි බිංදු වැටේවී.... රෝස පෙති කඩා හැලේ.......
කිළිපොලා යමින් සැලී යමින් නොනිම් සීතලේ....
තුරුලු වෙමි දෙනෙත් පියා.... ඔබගෙ උණුසුමේ..........
ජීවිතය ඉතින් අපේ සිහිනයක් නොවේ....
හෙට උදේම අවදි වී යා යුතුව තිබේ.......
රැය ගෙවේ සඳත් නිවේ දුරයි ජීවිතේ........
ඉතින් අවසරයි මගේ පුංචි කුමරියේ......
ක‍ටුවලට දෙතොල් තියා මලක් නැති ගසේ.......
සිඹිමි එකම හාදුවයි සොඳුර එය මගේ........
නිදි නැති මංගල රාත්‍රියේ ප්‍රථම ප්‍රේමයේ මතකයන් අවදි වී වැලපෙන තම මනාළිය කඳුලු මීදුමක සැඟවී හඬන සඳකට උපමා කෙරෙයි.
තාරකා, දියේ ගිලුනු කල එහි නිල් එලිය නිවෙන්නා සේ කඳුලු පිරීමෙන් තාරකා වන්වූ ඇයගේ නෙතු යුගෙහි දීප්තිය නැතිව යයි.
වැහි බිංදු සේ කඳුලු කඩා වැටෙමින් රෝස පෙති වන් වූ ඇගේ දෙතොල් සලිත වෙයි.
වයසින් මුහුකුරා ගිය, ජීවිතයෙහි යථාර්තය අවබෝධ කර ගත් පරිණත වූ ඔහු (මනාළයා) මෙසේ පවසයි.......
මේ සියල්ල දකින මාගේ සිත කිලිපොලා යතත් කිසිවක් නුදු‍ටුවා සේ මා දෑස් පියා ගෙන ඔබ උණුසුම පතා තුරුලු වන්නෙමි.
සොඳුරිය...... ජීවිතය යනු සිහිනයක් නොවෙයි. එහි යතාර්ථය ක‍ටුක වුවද අප එයට මුහුණ දිය යුතුය.
එනිසාම ඔබගේ ප්‍රථම ප්‍රේමයේ සිහිනයෙන් ඔබ අවදි වී හෙටින් ඇරඹෙන අපගේ නව දිවියට එක්ව මුහුණ දෙමු.
මේ රාත්‍රිය තව ටික මොහොතකින් ගෙවේවි. මේ සඳත් නිවේවි. එලෙසම මේ ක‍ටුකත්වය පවතින්නේද ටික කලකටය.
එහෙත්, හෙටින් ඇරඹෙන අප ජීවිතය බොහෝ දුරය.
වෙනකෙකු නුඹේ සිත් කුසුම නෙලාගෙන ඇත. ප්‍රේමයේ සිත් කුසුම නෙලූ බැවින් ක‍ටු අත්තක් වන්වූ පුංචි කුමරියේ, මට ඉඩ දෙන්න, ඔහු මෙන්ම මමද නුඹට ආදරෙයි. එනිසාම ඔහුගේ හාදුව මෙන්ම මගේ මේ හාදුවද නුඹට උණුසුමක් ගෙන දේවි. ඒ හාදු දෙක අතර වෙනසක් නොහැ‍ඟේවි. එහෙත් ඒ හාදුව ඔහුගේ නොවේ මාගේය.
ඒ, ගීතයෙන් මතුවන එක් අර්ථයක්ය.
එලෙසම, තම ප්‍රථම ප්‍රේමය මල් ඵල ගැන්වීමට අපොහොසත් වූ අවාසනාවන්ත පෙම්වත් යුවලක අනියම් හමුවක් ගැන මේ ගීතයෙන් අරුත් ගැන්වෙන අපූරුව මෙසේ සටහන් කල හැක.
එහිදී ප්‍රථම ප්‍රේමයේ පෙම්වතා තම පෙම්වතිය අමතමින් මෙලෙස පවසයි.
මගේ සොඳුරිය........ , මේ නිදි නැති රාත්‍රියේ, අප ප්‍රථම ප්‍රේමයේ මතකයන් අතර සැඟවී නුඹ අඬන්නේ කිමද?
සඳක් වන්වූ නුඹේ මුහුණ කඳුලින් වැසී ඇත. තාරකා වන් වූ නුඹේ නෙතු යුගෙහි දීප්තිය කඳුලින් බොඳවී නිවී ගොස් ඇත.
වැහි බිංදු සේ කඳුලු කඩා වැටෙමින් රෝස පෙතිවන්වූ නුඹේ දෙතොල් සලිත වෙයි.
නුඹ නොමැති මා මිය ගොසින්ය. තනිකඩව මා ගෙවනා මේ ජීවිතය උණුසුමින් තොරය. ලෝකයා කුමක් කීවත් කලත් ඒ සියල්ලට දෑස් පියා, නොනිම් වූ සීතලෙන් කිළිපොලා යන මගේ ගතත් සිතත් නුඹේ උණුසුම සොයා නුඹට තුරුල් වෙයි.
එහෙත් සොඳුරිය, මේ මොහොත කොතරම් සුන්දර වුවත් අප ගෙවන මේ ජීවිතය සිහිනයක් නොවෙයි. එනිසාම මේ සිහිනෙන් අවදිවී ක‍ටුක වූ යථාර්තයට අප නැවතත් හෙට සිට මුහුණ දිය යුතුව ඇත.
මේ රැය ගෙවේවි. මේ සඳත් නිවේවි. තව ටික මොහොතකින් අප මේ සුන්දර හමුව නිමා කල යුතුව ඇත. එහෙත් කළනොකිරෙන්න. මන්ද අප ජීවිතයේ තව බොහෝ දුරක් ඇත.
මගේ පුංචි කුමරියේ සියල්ල අමතක කර දමා ඉතින් මට අවසර දෙන්න. තාවකාලික වුවත් අප මේ මොහොත සතුටින් ගත කරමු. මා නෙලන්නට සිටි මේ ප්‍රේමයේ කුසුම වෙනකෙකු නෙලා ඇත.මලක් නොමැති ක‍ටු අත්තක ඵලක් නූපදී. එලෙසම අප මේ හමුව අපට ඵලක් ගෙන නොදේවි. තහනම් පෙමක් ක‍ටු අත්තකට දෙන හාදුවක් වැනිය. එතරම්ම භයංකරය. එහෙත් මා සොඳුරිය, ඒ ක‍ටු අත්තේ ක‍ටු වලට මා දෙතොල් තියා සිඹින්නේ නුඹට ඇති මාගේ අත්‍යන්ත ප්‍රේමය නිසාවෙනි. ඒ හාදුව කවදත් මා ඔබට දෙන ප්‍රේමයේ එකම හාදුවය.
මෙලෙසින් මේ ගීතයේ පද වැලෙන් එකිනෙකට හාත්පසින් වෙනස් වූ අර්ථ දෙකක් නිරූපනය වන අයුරු ඉතා අපූරුය. ඒ අපූර්වත්වයම මා මේ ගීතයට බැඳ තබන්නට සමත් වෙයි.
ඒ මට හිතෙන හැටිය......
Wednesday, October 13, 2010
Tuesday, October 12, 2010
මරණයේ දොර‍ටුපල්ලා
දිනය; ඔක්‍තෝබර් 12, වසර 2010,අඟහරුවාදා දිනයක්,
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 18
මරණයේ දොර‍ටුපල්ලා.............................
ජීවිතය හා මරණය අතර ඇත්තේ පුදුමාකාර සබැඳියාවකි.
ඒ සබැඳියාව නිසාම ජීවිතය පුරාවටම, මරණය ජීවිතය හා ලුහුබඳිමින් ඒ පසුපසම ගමන් ගනී.
ජීවිතය මරණයේ අත ගන්නා තුරුම ඔවුන් වෙන් වෙන්ව නුමුත් එක්ව ගමන් ගනී.
ජීවිතය හා මරණය අතර ඇති මේ අපූර්ව සම්බන්ධතාවය පිළිබඳ අවබෝධය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වෙයි. මේ අවබෝධයේ තරම මත එකිනෙකා ජීවිතය හෝ මරණය දෙස බලන ආකාරයද වෙනස් වේ.
රෝහලක දැඩි සත්කාර ඒකකයක් යනු ජීවිතයත් මරණයත් අතර සරණ මංගල්‍යය වලකාලන දුෂ්ඨයන් ( මරණයට එරෙහි ) පිරුණු ස්ථානයකි.
ජීවිතය හා මරණය අතර ප්‍රේමය ඔඩුදුවා, හොර රහසේම පැන යන්නට තනන විට එයට අකුල්හෙලනුවස් රෝගීන්ව මෙතැනට ගෙනැවිත් දමයි.
මමත් ඔවුන්ගේ ප්‍රේමයට එරෙහිවන දුෂ්ටයින්ගෙන් කෙනෙක්මි. අපගේ සටන ජයගන්නවා යනු ජීවිතය මරණයෙන් වෙන්කිරීමය. එහෙත් ඒ වෙන් කිරීම තාවකාලිකය. මන්ද කවදා හෝ දිනයක ඔවුන් නැවතත් හොරෙන්ම හෝ එළිපිටම එකතු වන බැවිනි.
මරණය හා ජීවිතය පිළිබඳව ඇති අවබෝධය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස්ය. එයට පුද්ගල පෞරුෂ ලක්ෂණ මෙන්ම සමාජීය සංස්කෘතික ගති ලක්ෂණද බෙහෙවින්ම බලපායි.
විවිධාකාර වූ දෘෂ්ඨීන් සහිතවූද, විවිධාකාර සමාජ හා සංස්කෘතික පසුබිම් වලින් පැමිනෙන්නාවූද රෝගීන් හා ඔවුන්ගේ ඥාතී හිත මිත්‍රාදීන් ඇසුරට දැඩිසත්කාර ඒකකයේ මාගේ සේවා කාලය තුලදී මා හට ඉඩ ලැබෙයි. ප්‍රථිකාර කිරීම හැරුනු කොට මේ මිනිසුන් තුල පවතින විවිධත්වය හා විචිත්‍රත්වය කෙරෙහි මා බෙහෙවින්ම ඇලුම් කරමි.
මරණය හා ජීවිතය ගැන මිනිසුන් තුල පවතින විවිධාකාර දෘෂ්ඨීන් හා මතවාද දෙස මෙසේ බලා සිටින විට මා තුල ඒ ගැන පවතින ආකල්පයද විමසා බැලීමට මාහට අවස්තාව උදා වෙයි.
සෑම මිනිසෙක්ම බොහෝ විට ජීවිතය කුමක්දැයි හෝ මරණය කුමක් දැයි සිතන්නට පෙළඹෙන්නේ තමන් හෝ තමන්ගේ සමීපතමයෙකු මරණයට පත්වුවහොත් හෝ අසාධ්‍ය වූ විටය. එසේ සිතන විට ඔහුට ඔහුගේ පුද්ගලික අත්දැකීම් හෝ සමාජීය සංස්කෘතික බලපෑම් වලින් මිදීමේ අවකාශයක් උදා නොවෙයි. මේ බලපෑම් හේතුවෙන්ම ඔවුන්ට ජීවිතය හා මරණය අතර පවතින යථා සබැඳියාව ගැන අවබෝධයක් ලැබිය නොහැකි වෙයි. යම් හෝ අවබෝධයක් ලැබූවද කල් යත්ම තමා පෙර සිටි තැනටම තල්ලුවන්නේ මේ බලපෑම් හේතුවෙනි.
මරණය හා බැඳුනු වියෝව ඉතා වේදනාකරීය. එය කාටත් පොදු වේදනාකාරී අත්දැකීමකි. නමුත් මේ වේදනාවේ ප්‍රමාණය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වන්නේ ඔවුන් ජීවිතය හා මරණය කෙරෙහි දක්වන ආකල්ප මතය.
ජීවත් වන සැවොම මිය යති. එහෙත් ඉන් අති බහුතරය ජීවත් වන්නේ තමන් මිය නොවන්නවුන් යන ආකල්පය මතය. සැබවින්ම එය ආකල්පයක්ද නැතිනම් සිහිනයක්ද යන්න මට ගැටලුවකි. මන්ද විටෙක ඔවුන් එම සිහිනෙන් අවදි වන අතර නැවතත් එම සිහිනයම දකින්නට පෙළඹෙති. මා මෙය සිහිනයක් යැයි සිතන්නේ ජීවත් වන කා අසලත් සිටින මරණය නොදැක සදා ජීවත්වන්නන් සේ සැවොම හැසිරෙන බැවිනි.
දුප්පත්-පොහොසත්, අඩු කුල-ඉහල කුල, උගත්-නූගත්, යහපත්-අයහපත්, ලස්සන-අවලස්සන, වාසනාවන්ත-අවාසනාවන්ත ආදී මෙකී නොකී විවිධත්වයන්ගෙන් හෙබි අයවලුන් අසාධ්‍ය වී මෙතැනට පැමිණෙති.
ඒ සැවොම විඳිනා දුක එකාකාරමය. ඔවුන් සැවොම මුහුණ දෙන මරණය එකාකාරමය. සැවොම මරණය ඉදිරියේ සමාන වෙති.
තමන් පිරිවරා මහා සෙනඟක් සිටියත්, තමන් හුදකලාව විසුවත්, මරණයට මුහුණදිය යුත්තේ තනිවමය. ඒ සැවොම තමන් රැස් කල සියල්ල පසෙක ලා ජීවිතය හැර යති.
තැවෙමින්, දැවෙමින් , එකිනෙකා පරයායමින් මේ කෙටි ජීවිත කාලය මිනිසුන් ගත කරති. තමන් රැකෙන්නට , තමන් උසස් වන්නට, තමනට රැස් කර ගන්නට මිනිසුන් කොතරම් වලිකන්නේද? අනුන් පෙලන්නේද ? ඒත් ඒ කිසිදු මොහොතක ඒ සියල්ලෙහි ඇති නිෂ්ඵලත්වය බහුතරයකට නොතේරේ. එසේ තේරුනි නම් මේ ලොව මීට වඩා කෙතරම් සුන්දර වනු ඇත්ද?
වරෙක මට, මා මරණයේ දොර‍ටුපල්ලෙකැයි සිතේ. එසේ සිතෙන්නේ, මිනිසුන්ගේ ජීවිතය මරණය සොයා යන ගමනේ අවසන් දොර‍ටුව මුරකරන්නෙකු ලෙස මා සිටින බැවිනි.
මේ දොර‍ටුව කරා පැමිණ ඉන් නැවත හැරී ගිය හා දොර‍ටුවෙන් නික්මගිය මිනිසුන් හා ඔවුන්ගේ ලබැඳියන් ඇසුරෙන් මා ජීවිතයට උගෙන අවබෝධ කරගත් පාඩම ගැන මා ඔවුන්ට කෘතවේදී වෙමි.
ඒ අප කවුරුත් මැරෙන බවය.
එය කොතරම් සරල දෙයක්ද ?
ඒ සරලත්වය හේතුවෙන්ම අප බොහෝ දෙනෙකුට එය නොතේරේ.
ඒ නොතේරුම්කම නිසාම අප කවුරුත් අමරණීය මිනිසුන් ලෙස ජීවත් වන්නට තනමු.
එනිසාම අප දිනපතාම මැරි මැරී උපදිමු.
විටෙක මමද එසේමය............
ඒ මට හිතෙන හැටිය................
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 18
මරණයේ දොර‍ටුපල්ලා.............................
ජීවිතය හා මරණය අතර ඇත්තේ පුදුමාකාර සබැඳියාවකි.
ඒ සබැඳියාව නිසාම ජීවිතය පුරාවටම, මරණය ජීවිතය හා ලුහුබඳිමින් ඒ පසුපසම ගමන් ගනී.
ජීවිතය මරණයේ අත ගන්නා තුරුම ඔවුන් වෙන් වෙන්ව නුමුත් එක්ව ගමන් ගනී.
ජීවිතය හා මරණය අතර ඇති මේ අපූර්ව සම්බන්ධතාවය පිළිබඳ අවබෝධය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වෙයි. මේ අවබෝධයේ තරම මත එකිනෙකා ජීවිතය හෝ මරණය දෙස බලන ආකාරයද වෙනස් වේ.
රෝහලක දැඩි සත්කාර ඒකකයක් යනු ජීවිතයත් මරණයත් අතර සරණ මංගල්‍යය වලකාලන දුෂ්ඨයන් ( මරණයට එරෙහි ) පිරුණු ස්ථානයකි.
ජීවිතය හා මරණය අතර ප්‍රේමය ඔඩුදුවා, හොර රහසේම පැන යන්නට තනන විට එයට අකුල්හෙලනුවස් රෝගීන්ව මෙතැනට ගෙනැවිත් දමයි.
මමත් ඔවුන්ගේ ප්‍රේමයට එරෙහිවන දුෂ්ටයින්ගෙන් කෙනෙක්මි. අපගේ සටන ජයගන්නවා යනු ජීවිතය මරණයෙන් වෙන්කිරීමය. එහෙත් ඒ වෙන් කිරීම තාවකාලිකය. මන්ද කවදා හෝ දිනයක ඔවුන් නැවතත් හොරෙන්ම හෝ එළිපිටම එකතු වන බැවිනි.
මරණය හා ජීවිතය පිළිබඳව ඇති අවබෝධය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස්ය. එයට පුද්ගල පෞරුෂ ලක්ෂණ මෙන්ම සමාජීය සංස්කෘතික ගති ලක්ෂණද බෙහෙවින්ම බලපායි.
විවිධාකාර වූ දෘෂ්ඨීන් සහිතවූද, විවිධාකාර සමාජ හා සංස්කෘතික පසුබිම් වලින් පැමිනෙන්නාවූද රෝගීන් හා ඔවුන්ගේ ඥාතී හිත මිත්‍රාදීන් ඇසුරට දැඩිසත්කාර ඒකකයේ මාගේ සේවා කාලය තුලදී මා හට ඉඩ ලැබෙයි. ප්‍රථිකාර කිරීම හැරුනු කොට මේ මිනිසුන් තුල පවතින විවිධත්වය හා විචිත්‍රත්වය කෙරෙහි මා බෙහෙවින්ම ඇලුම් කරමි.
මරණය හා ජීවිතය ගැන මිනිසුන් තුල පවතින විවිධාකාර දෘෂ්ඨීන් හා මතවාද දෙස මෙසේ බලා සිටින විට මා තුල ඒ ගැන පවතින ආකල්පයද විමසා බැලීමට මාහට අවස්තාව උදා වෙයි.
සෑම මිනිසෙක්ම බොහෝ විට ජීවිතය කුමක්දැයි හෝ මරණය කුමක් දැයි සිතන්නට පෙළඹෙන්නේ තමන් හෝ තමන්ගේ සමීපතමයෙකු මරණයට පත්වුවහොත් හෝ අසාධ්‍ය වූ විටය. එසේ සිතන විට ඔහුට ඔහුගේ පුද්ගලික අත්දැකීම් හෝ සමාජීය සංස්කෘතික බලපෑම් වලින් මිදීමේ අවකාශයක් උදා නොවෙයි. මේ බලපෑම් හේතුවෙන්ම ඔවුන්ට ජීවිතය හා මරණය අතර පවතින යථා සබැඳියාව ගැන අවබෝධයක් ලැබිය නොහැකි වෙයි. යම් හෝ අවබෝධයක් ලැබූවද කල් යත්ම තමා පෙර සිටි තැනටම තල්ලුවන්නේ මේ බලපෑම් හේතුවෙනි.
මරණය හා බැඳුනු වියෝව ඉතා වේදනාකරීය. එය කාටත් පොදු වේදනාකාරී අත්දැකීමකි. නමුත් මේ වේදනාවේ ප්‍රමාණය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වන්නේ ඔවුන් ජීවිතය හා මරණය කෙරෙහි දක්වන ආකල්ප මතය.
ජීවත් වන සැවොම මිය යති. එහෙත් ඉන් අති බහුතරය ජීවත් වන්නේ තමන් මිය නොවන්නවුන් යන ආකල්පය මතය. සැබවින්ම එය ආකල්පයක්ද නැතිනම් සිහිනයක්ද යන්න මට ගැටලුවකි. මන්ද විටෙක ඔවුන් එම සිහිනෙන් අවදි වන අතර නැවතත් එම සිහිනයම දකින්නට පෙළඹෙති. මා මෙය සිහිනයක් යැයි සිතන්නේ ජීවත් වන කා අසලත් සිටින මරණය නොදැක සදා ජීවත්වන්නන් සේ සැවොම හැසිරෙන බැවිනි.
දුප්පත්-පොහොසත්, අඩු කුල-ඉහල කුල, උගත්-නූගත්, යහපත්-අයහපත්, ලස්සන-අවලස්සන, වාසනාවන්ත-අවාසනාවන්ත ආදී මෙකී නොකී විවිධත්වයන්ගෙන් හෙබි අයවලුන් අසාධ්‍ය වී මෙතැනට පැමිණෙති.
ඒ සැවොම විඳිනා දුක එකාකාරමය. ඔවුන් සැවොම මුහුණ දෙන මරණය එකාකාරමය. සැවොම මරණය ඉදිරියේ සමාන වෙති.
තමන් පිරිවරා මහා සෙනඟක් සිටියත්, තමන් හුදකලාව විසුවත්, මරණයට මුහුණදිය යුත්තේ තනිවමය. ඒ සැවොම තමන් රැස් කල සියල්ල පසෙක ලා ජීවිතය හැර යති.
තැවෙමින්, දැවෙමින් , එකිනෙකා පරයායමින් මේ කෙටි ජීවිත කාලය මිනිසුන් ගත කරති. තමන් රැකෙන්නට , තමන් උසස් වන්නට, තමනට රැස් කර ගන්නට මිනිසුන් කොතරම් වලිකන්නේද? අනුන් පෙලන්නේද ? ඒත් ඒ කිසිදු මොහොතක ඒ සියල්ලෙහි ඇති නිෂ්ඵලත්වය බහුතරයකට නොතේරේ. එසේ තේරුනි නම් මේ ලොව මීට වඩා කෙතරම් සුන්දර වනු ඇත්ද?
වරෙක මට, මා මරණයේ දොර‍ටුපල්ලෙකැයි සිතේ. එසේ සිතෙන්නේ, මිනිසුන්ගේ ජීවිතය මරණය සොයා යන ගමනේ අවසන් දොර‍ටුව මුරකරන්නෙකු ලෙස මා සිටින බැවිනි.
මේ දොර‍ටුව කරා පැමිණ ඉන් නැවත හැරී ගිය හා දොර‍ටුවෙන් නික්මගිය මිනිසුන් හා ඔවුන්ගේ ලබැඳියන් ඇසුරෙන් මා ජීවිතයට උගෙන අවබෝධ කරගත් පාඩම ගැන මා ඔවුන්ට කෘතවේදී වෙමි.
ඒ අප කවුරුත් මැරෙන බවය.
එය කොතරම් සරල දෙයක්ද ?
ඒ සරලත්වය හේතුවෙන්ම අප බොහෝ දෙනෙකුට එය නොතේරේ.
ඒ නොතේරුම්කම නිසාම අප කවුරුත් අමරණීය මිනිසුන් ලෙස ජීවත් වන්නට තනමු.
එනිසාම අප දිනපතාම මැරි මැරී උපදිමු.
විටෙක මමද එසේමය............
ඒ මට හිතෙන හැටිය................
Tuesday, September 28, 2010
නිරුවත
දිනය; සැප්තැම්බර් 28, වසර 2010 අඟහරුවාදා දිනයක්,
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 17
නිරුවත.....................
මා චිත්‍රපට විචාරයෙහිලා විශිෂ්ටයෙකු නොවෙමි. එහෙත් චිත්‍රපට නැරඹීමෙහිලා රුසියෙක්මි.
මේ ආශාව මොන කාලයේ කුමන හේතුවක් නිසා ඇරඹුනේදැයි විමසන්නට තරම් මා හට සිතක් පහල වී නැත.
රූපවාහිනිය නොමැති යුගයේ පවුලේ සියලු දෙනාත් සමඟ චිත්‍රපට ශාලාවකට ගොස් චිත්‍රපටයක් දෙකක් නැරඹූ අයුරු සිහිනෙන් මෙන් මතකය.
අප නිවසට පලමු වරට රූපවාහිනියක් ගෙනෙන ලද්දේ අසූ තුන වසරේදීය. ඒ රූපවාහිනිය අදත් අප සාලයේ අපට රූප පෙන්වමින් එහි ලැගුම්ගෙන සිටී. රූපවාහිනිය ගෙනා දා සිට එහි පෙන්වූ චිත්‍රපටි නැරඹීමට ලොල් වූයෙමි. චිත්‍රපටයක් පෙන්වනදාට මමත් මාගේ සොයුරියනුත් කල්වේලා ඇතිව ඒ සඳහා සූදානම් වී රූපවාහිනිය ඉදිරියට පැමිණ සිටින්නෙමු. බොහෝ විට හැටේ සහ හැත්තෑව දශකයේ චිත්‍රපටි එකල විකාශණය විය.
අතරින් පතර සිනමා ශාලාවකට පැමිණෙන සම්භාව්‍ය ඝනයේ චිත්‍රපටයක් නැරඹීමට පියා සහ මව අපවද කැ‍ටුව ගියේ එය පවුලේ සියල්ලන්ටම එකට හිඳ නැරඹීමට තරම් සුදුසු නම් පමණි.
මිතුරන් සමඟ චිත්‍රපට ශාලාවකට ගොස් චිත්‍රපට නැරඹීම ඇරඹුනේ සාමාන්‍ය පෙල පන්තියේ සිටින සමයේය. එහෙත් මෙහි වූ ගැටලුව වූයේ ඇතැම් විට මා ප්‍රිය කරන චිත්‍රපට වලට අනෙක් මිතුරන් අකමැති වීමය.
එනිසාම මා තනිව චිත්‍රපට නැරඹීමට පෙලඹුනි. මෙහි ආරම්භය තවමත් මා හට මතකය. ඒ සාමාන්‍ය පෙල විභාගය අවසන් වූ දවසයි. එදින වූ මානසික නිදහසත් සමඟ චිත්‍රපට ශාලා වලට වැදුනු මා චිත්‍රපට නැරඹුවේ ඉතා සැහැල්ලුවෙන්ය. මිතුරන් නොමැතිව තනිව චිත්‍රපට නැරඹීමේදී මා හට එය හොඳින් රස විඳීමට හැකියාවක් ලැබුනි. මෙයට ප්‍රධාන හේතුව නම් එකල සිටි මාගේ මිතුරන් කිසිවෙකුත් මේ විෂය සම්බන්ධයෙන් ඇලුම් නොකීරීමය.
වාණිජ, සම්භාව්‍ය, කාම, හාස්‍ය යන ඕනෑම ඝනයක චිත්‍රපටයක් නැරඹුවද සටන් චිත්‍රපට වලට මා එතරම් ප්‍රිය නොකලෙමි. මුලින් සෑම චිත්‍ර පටයක්ම නැරඹුවද කල් ගතවෙත්ම මා කලාත්මක සම්භව්‍ය ඝනයේ චිත්‍රපට වලට වැඩි නැඹුරුතාවක් දක්වන්නට වීමි.
මෙලෙස තනිව චිත්‍රපට රස විඳි මා හට මාගේ යාබද අසුනේ අසුන් ගෙන චිත්‍රපටි නැරඹීමට සහකාරියක හමුවන්නේ මා විශ්ව විද්‍යාලයේ තෙවන වසරේ ඉගෙනුම ලබන විටය. අදත් ඈ මාගේ යාබද අසුනේ වාඩිගන්නීය. එදා ඇය අද මා බිරින්දෑය. එහෙත් අද අප දෙදෙනාට එක්ව චිත්‍රපට නැරඹීමට කාලය හරස් කපන්නේ රැකියාව පවුල් ජීවිතයේ වගකීම් විසින් අපව සීමා කරන බැවිනි.
ලඟදී දිනයක චිත්‍රපට උළෙලකට ගිය මා හට READER චිත්‍රපටය නැරඹීමෙහිලා අවකාශය ලැබුණි.
චිත්‍රපට කලාව තුල නිරුවත භාවිතය සම්භන්ධව මා හට ඇත්තේ ඉතා නිදහස් මතවාදයකි.
නිල් චිත්‍රපටයේ සිට සම්භාව්‍ය කෘතියක් දක්වා නිරුවත භාවිතා වන අන්දම මා හොඳාකාරවම අත්දැක ඇත්තෙමි. නිසි භාවිතයක් නොමැති තැන නිල් චිත්‍රපටයත් නිරුවත් දර්ශණ සහිත අනෙක් චිත්‍රපටියත් අතර ඇත්තේ සමානතාවයකි.
නිර්මාණකරුවාගේ දක්ෂතාවය මනින්නට කෘතිය තුල නිරුවතෙහි භාවිතය උපයෝගී වන්නේය යන්න මා හට සිතුනු වාර එමටය. මන්ද, නිසි ආකාරව චිත්‍රපටයේ ප්‍රකාශණයට අදාල නොවන අයුරින් හුදෙක් ලාභය හෝ කුතුහලය අරභයා භාවිතා වන නිරුවත් දර්ශණ වෙන්ව පෙනෙන්නේ හරියට තෙල් හා වතුර මිශ්‍ර නොවී වෙන්ව පෙනෙන්නා සේය.
රූප මාධ්‍යයක් තුල වචනයෙන් කිව නොහැකි බොහෝ දේ රූපයෙන් කිව හැක.
චිත්‍රපට තුල නිරුවත් දර්ශණ වෙනුවට සංකේත රූප භාවිතය සුලභව යෙදෙන්නකි.
එනිසාම වන්නට ඇති දියණිය අතවරයට ලක්වන විට ලෙඩ ඇඳේ සිටින මවගේ අත වැදී වතුර වීදුරුව බි‍ඳෙන්නේත්, අහසෙහි අතොරක් නැතිව අකුණු කොටන්නේත්.
එමෙන්ම පෙමින් බැඳුනු යුවලක් රමණයෙහි යෙදෙන විට ඒ වෙනුවට අසල ගහක කුරුල්ලන් දෙදෙනෙකු හෝ සර්පයන් දෙදෙනෙකු ආදරයෙන් වෙලෙන්නේත් අසල මල් පඳුරක මල් දෙකක් එකට පැටලී දෙපසට වැනෙන්නේත්.
මෙවන් වූ කෘත්‍රිම සංකේත භාවිතය අනුමත කරමින් ප්‍රසිද්ධ රැඟුම් පාලක මණ්ඩලයේ කලකට පෙර සිටි ප්‍රධානියෙකු පුවත්පතකට ලියූ ලිපියක් කියෙව්වා තවමත් මා හට මතකය.
නිර්මාණකරුවෙකුගේ අපේක්ෂාව වන්නේ තමන් අත්විඳි දේ හෝ සිතිවිල්ල හැකිතාක් ඒ අයුරින් අන් අය හා බෙදා ගැන්මය.
ඉතින් ඉහත සඳහන් කලයුරු සංකේත භාවිතය අප තුල එවන් වූ සංවේදනයන් ජනනය කරන්නේද?
අතවරයකට ලක්වන කාන්තාවක් තුල ඇතිවන අසරණ බව, පිළිකුල හා වෛරයද, දූෂකයාගේ රුදුරු බව හා කාම පිපාසයද එවන් වූ සරල සංකේත භාවිතයකින් ප්‍රේක්ෂකයා තුල ජනනය කල හැකිද? එසේම ආදරයෙන් වෙලුනු පෙම්වත් යුවලකගේ කායික බැඳීමක් තුල වන අධ්‍යාත්මක බැඳීම, ස්නේහය , වින්දනය සංකේත භාවිතයෙන් ප්‍රේක්ෂකයා තුල ජනනය කල හැකිද?
READER චිත්‍රපටයේ පලමු භාගය බොහෝ වූ නිරුවත් දර්ශණ වලින් සමන්විතය.
මෙම මුල් භාගය නරඹන මා හට මෙයත් සාම්ප්‍රදායික නිරුවත් දර්ශණ සහිත චිත්‍රපටයක්ද යන සැකය මතුවින. එහෙත් චිත්‍රපටිය තව දුරටත් දිග හැරෙත්ම මෙම දර්ශණ වල භාවිතයෙහි වැදගත්කම මොනවට පැහැදිලිවුනි.
අහඹු හමුවකින් පසු නව යෞවනයෙකු හා මැදිවියේ කාන්තාවක් අතර ඇතිවන කායික බැඳීම අධ්‍යාත්මික බැඳීමක් කරා විකාශනය වන ආකාරය හා ඒ බැඳීම එකිනෙකාගේ ජීවිත වලට කරන ලද බලපෑම විදහා දක්වමින් ඒ දෙදෙනාගේම ඇතුලාන්ත පෞරුෂයට එබිකම් කරන්නට මෙම චිත්‍රපටය ප්‍රේක්ෂකයාට අවකාශ ලබා දෙයි. පුද්ගල පෞරුෂයට හා පුද්ගල සබඳතා වලට ඇතිකරන සමාජීය බලපෑම ගැන විමසන්නට මේ අවබෝධය ප්‍රේක්ෂකයාව පොළඹවනු ලබයි.
මෙම කතා තේමාව තුල නිරුවත වෙනුවට සංකේත භාවිතා කලා නම් මෙවන්වූ ප්‍රබල අත්දැකීමක් ප්‍රේක්ෂකයා තුල ජනනය කල හැකිද?
මෙවන් චිත්‍රපටියක නිරුවත කුණුහරුපයක් ලෙස සලකන අයවලුන් දකිනු ඇත්තේ ගැහැණියක හා පිරිමියෙකුගේ ලිංගේන්ද්‍රියත් නිරුවත් සිරුරත්ය. ඔවුන් අත්විඳිනු ඇත්තේ කාම රසය පමණකි.
මේ සියල්ල, ඔවුන්ව ඉන් එහා පවතින ගැඹුරු අත්දැකීමෙන් වෙන් කොට තබනු ඇත. එනිසාම ඔවුන්ට එය කුණුහරුපයක්ම වනු ඇත.
ඒ මට හිතෙන හැටිය
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 17
නිරුවත.....................
මා චිත්‍රපට විචාරයෙහිලා විශිෂ්ටයෙකු නොවෙමි. එහෙත් චිත්‍රපට නැරඹීමෙහිලා රුසියෙක්මි.
මේ ආශාව මොන කාලයේ කුමන හේතුවක් නිසා ඇරඹුනේදැයි විමසන්නට තරම් මා හට සිතක් පහල වී නැත.
රූපවාහිනිය නොමැති යුගයේ පවුලේ සියලු දෙනාත් සමඟ චිත්‍රපට ශාලාවකට ගොස් චිත්‍රපටයක් දෙකක් නැරඹූ අයුරු සිහිනෙන් මෙන් මතකය.
අප නිවසට පලමු වරට රූපවාහිනියක් ගෙනෙන ලද්දේ අසූ තුන වසරේදීය. ඒ රූපවාහිනිය අදත් අප සාලයේ අපට රූප පෙන්වමින් එහි ලැගුම්ගෙන සිටී. රූපවාහිනිය ගෙනා දා සිට එහි පෙන්වූ චිත්‍රපටි නැරඹීමට ලොල් වූයෙමි. චිත්‍රපටයක් පෙන්වනදාට මමත් මාගේ සොයුරියනුත් කල්වේලා ඇතිව ඒ සඳහා සූදානම් වී රූපවාහිනිය ඉදිරියට පැමිණ සිටින්නෙමු. බොහෝ විට හැටේ සහ හැත්තෑව දශකයේ චිත්‍රපටි එකල විකාශණය විය.
අතරින් පතර සිනමා ශාලාවකට පැමිණෙන සම්භාව්‍ය ඝනයේ චිත්‍රපටයක් නැරඹීමට පියා සහ මව අපවද කැ‍ටුව ගියේ එය පවුලේ සියල්ලන්ටම එකට හිඳ නැරඹීමට තරම් සුදුසු නම් පමණි.
මිතුරන් සමඟ චිත්‍රපට ශාලාවකට ගොස් චිත්‍රපට නැරඹීම ඇරඹුනේ සාමාන්‍ය පෙල පන්තියේ සිටින සමයේය. එහෙත් මෙහි වූ ගැටලුව වූයේ ඇතැම් විට මා ප්‍රිය කරන චිත්‍රපට වලට අනෙක් මිතුරන් අකමැති වීමය.
එනිසාම මා තනිව චිත්‍රපට නැරඹීමට පෙලඹුනි. මෙහි ආරම්භය තවමත් මා හට මතකය. ඒ සාමාන්‍ය පෙල විභාගය අවසන් වූ දවසයි. එදින වූ මානසික නිදහසත් සමඟ චිත්‍රපට ශාලා වලට වැදුනු මා චිත්‍රපට නැරඹුවේ ඉතා සැහැල්ලුවෙන්ය. මිතුරන් නොමැතිව තනිව චිත්‍රපට නැරඹීමේදී මා හට එය හොඳින් රස විඳීමට හැකියාවක් ලැබුනි. මෙයට ප්‍රධාන හේතුව නම් එකල සිටි මාගේ මිතුරන් කිසිවෙකුත් මේ විෂය සම්බන්ධයෙන් ඇලුම් නොකීරීමය.
වාණිජ, සම්භාව්‍ය, කාම, හාස්‍ය යන ඕනෑම ඝනයක චිත්‍රපටයක් නැරඹුවද සටන් චිත්‍රපට වලට මා එතරම් ප්‍රිය නොකලෙමි. මුලින් සෑම චිත්‍ර පටයක්ම නැරඹුවද කල් ගතවෙත්ම මා කලාත්මක සම්භව්‍ය ඝනයේ චිත්‍රපට වලට වැඩි නැඹුරුතාවක් දක්වන්නට වීමි.
මෙලෙස තනිව චිත්‍රපට රස විඳි මා හට මාගේ යාබද අසුනේ අසුන් ගෙන චිත්‍රපටි නැරඹීමට සහකාරියක හමුවන්නේ මා විශ්ව විද්‍යාලයේ තෙවන වසරේ ඉගෙනුම ලබන විටය. අදත් ඈ මාගේ යාබද අසුනේ වාඩිගන්නීය. එදා ඇය අද මා බිරින්දෑය. එහෙත් අද අප දෙදෙනාට එක්ව චිත්‍රපට නැරඹීමට කාලය හරස් කපන්නේ රැකියාව පවුල් ජීවිතයේ වගකීම් විසින් අපව සීමා කරන බැවිනි.
ලඟදී දිනයක චිත්‍රපට උළෙලකට ගිය මා හට READER චිත්‍රපටය නැරඹීමෙහිලා අවකාශය ලැබුණි.
චිත්‍රපට කලාව තුල නිරුවත භාවිතය සම්භන්ධව මා හට ඇත්තේ ඉතා නිදහස් මතවාදයකි.
නිල් චිත්‍රපටයේ සිට සම්භාව්‍ය කෘතියක් දක්වා නිරුවත භාවිතා වන අන්දම මා හොඳාකාරවම අත්දැක ඇත්තෙමි. නිසි භාවිතයක් නොමැති තැන නිල් චිත්‍රපටයත් නිරුවත් දර්ශණ සහිත අනෙක් චිත්‍රපටියත් අතර ඇත්තේ සමානතාවයකි.
නිර්මාණකරුවාගේ දක්ෂතාවය මනින්නට කෘතිය තුල නිරුවතෙහි භාවිතය උපයෝගී වන්නේය යන්න මා හට සිතුනු වාර එමටය. මන්ද, නිසි ආකාරව චිත්‍රපටයේ ප්‍රකාශණයට අදාල නොවන අයුරින් හුදෙක් ලාභය හෝ කුතුහලය අරභයා භාවිතා වන නිරුවත් දර්ශණ වෙන්ව පෙනෙන්නේ හරියට තෙල් හා වතුර මිශ්‍ර නොවී වෙන්ව පෙනෙන්නා සේය.
රූප මාධ්‍යයක් තුල වචනයෙන් කිව නොහැකි බොහෝ දේ රූපයෙන් කිව හැක.
චිත්‍රපට තුල නිරුවත් දර්ශණ වෙනුවට සංකේත රූප භාවිතය සුලභව යෙදෙන්නකි.
එනිසාම වන්නට ඇති දියණිය අතවරයට ලක්වන විට ලෙඩ ඇඳේ සිටින මවගේ අත වැදී වතුර වීදුරුව බි‍ඳෙන්නේත්, අහසෙහි අතොරක් නැතිව අකුණු කොටන්නේත්.
එමෙන්ම පෙමින් බැඳුනු යුවලක් රමණයෙහි යෙදෙන විට ඒ වෙනුවට අසල ගහක කුරුල්ලන් දෙදෙනෙකු හෝ සර්පයන් දෙදෙනෙකු ආදරයෙන් වෙලෙන්නේත් අසල මල් පඳුරක මල් දෙකක් එකට පැටලී දෙපසට වැනෙන්නේත්.
මෙවන් වූ කෘත්‍රිම සංකේත භාවිතය අනුමත කරමින් ප්‍රසිද්ධ රැඟුම් පාලක මණ්ඩලයේ කලකට පෙර සිටි ප්‍රධානියෙකු පුවත්පතකට ලියූ ලිපියක් කියෙව්වා තවමත් මා හට මතකය.
නිර්මාණකරුවෙකුගේ අපේක්ෂාව වන්නේ තමන් අත්විඳි දේ හෝ සිතිවිල්ල හැකිතාක් ඒ අයුරින් අන් අය හා බෙදා ගැන්මය.
ඉතින් ඉහත සඳහන් කලයුරු සංකේත භාවිතය අප තුල එවන් වූ සංවේදනයන් ජනනය කරන්නේද?
අතවරයකට ලක්වන කාන්තාවක් තුල ඇතිවන අසරණ බව, පිළිකුල හා වෛරයද, දූෂකයාගේ රුදුරු බව හා කාම පිපාසයද එවන් වූ සරල සංකේත භාවිතයකින් ප්‍රේක්ෂකයා තුල ජනනය කල හැකිද? එසේම ආදරයෙන් වෙලුනු පෙම්වත් යුවලකගේ කායික බැඳීමක් තුල වන අධ්‍යාත්මක බැඳීම, ස්නේහය , වින්දනය සංකේත භාවිතයෙන් ප්‍රේක්ෂකයා තුල ජනනය කල හැකිද?
READER චිත්‍රපටයේ පලමු භාගය බොහෝ වූ නිරුවත් දර්ශණ වලින් සමන්විතය.
මෙම මුල් භාගය නරඹන මා හට මෙයත් සාම්ප්‍රදායික නිරුවත් දර්ශණ සහිත චිත්‍රපටයක්ද යන සැකය මතුවින. එහෙත් චිත්‍රපටිය තව දුරටත් දිග හැරෙත්ම මෙම දර්ශණ වල භාවිතයෙහි වැදගත්කම මොනවට පැහැදිලිවුනි.
අහඹු හමුවකින් පසු නව යෞවනයෙකු හා මැදිවියේ කාන්තාවක් අතර ඇතිවන කායික බැඳීම අධ්‍යාත්මික බැඳීමක් කරා විකාශනය වන ආකාරය හා ඒ බැඳීම එකිනෙකාගේ ජීවිත වලට කරන ලද බලපෑම විදහා දක්වමින් ඒ දෙදෙනාගේම ඇතුලාන්ත පෞරුෂයට එබිකම් කරන්නට මෙම චිත්‍රපටය ප්‍රේක්ෂකයාට අවකාශ ලබා දෙයි. පුද්ගල පෞරුෂයට හා පුද්ගල සබඳතා වලට ඇතිකරන සමාජීය බලපෑම ගැන විමසන්නට මේ අවබෝධය ප්‍රේක්ෂකයාව පොළඹවනු ලබයි.
මෙම කතා තේමාව තුල නිරුවත වෙනුවට සංකේත භාවිතා කලා නම් මෙවන්වූ ප්‍රබල අත්දැකීමක් ප්‍රේක්ෂකයා තුල ජනනය කල හැකිද?
මෙවන් චිත්‍රපටියක නිරුවත කුණුහරුපයක් ලෙස සලකන අයවලුන් දකිනු ඇත්තේ ගැහැණියක හා පිරිමියෙකුගේ ලිංගේන්ද්‍රියත් නිරුවත් සිරුරත්ය. ඔවුන් අත්විඳිනු ඇත්තේ කාම රසය පමණකි.
මේ සියල්ල, ඔවුන්ව ඉන් එහා පවතින ගැඹුරු අත්දැකීමෙන් වෙන් කොට තබනු ඇත. එනිසාම ඔවුන්ට එය කුණුහරුපයක්ම වනු ඇත.
ඒ මට හිතෙන හැටිය
Tuesday, September 21, 2010
කාලය....
දිනය; සැප්තැම්බර් 21, වසර 2010, අඟහරුවාදා දිනයක්
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 16
කාලය
වරෙක නැවතී ඇතුවා සේ දැනෙන, වරෙක වේගයෙන් ඇදෙන, තවත් වරෙක සෙමින් ගෙවෙන.... කාලය....
අපි කාටත් අයිති නැති...... එහෙත් කාගේත් අයිතියක් වන.....
කාලය............
සියල්ලට මායිම් තබන............ සියල්ලේ මායිම් බිඳින.....
කාලය...........
නවතන්නට තනන..... එහෙත් නවතන්නට බැරි........
කාලය............
ගිලිහී යන.......එහෙත් නැවතත් උදා වන.......කාලය..............
වරෙක වහලෙක් වන ......... වරෙක ස්වාමියා වන..............කාලය.......
ගෙවෙන්න ගෙවෙන්න තවත් ගෙවෙන................ එහෙත් ගෙවී අහවර නොවන..... කාලය............
මිදෙන්නට සිතෙන ....එහෙත් මිදෙන්නට නොදෙන.........
කාලය..............
වරෙක වෙන් කරන......වරෙක එක් කරන ........
කාලය.............
බලා සිටින එහෙත් කවරදාකවත් උදා නොවන .......
කාලය........
බොහෝ දේ ලබා දෙන ..........බොහෝ දේ අහිමි කරන...........
කාලය......
වරෙක කළ්‍යාණ මිතුරෙකු වන........ වරෙක පරම සතුරාදවන.........
කාලය.......
පෙමින් බැ‍ඳෙන........වෛරයෙන් නෙරපන.......
කාලය....
සත්‍යය සඟවන ........සත්‍යය එළිකරන......
කාලය.........
වරෙක ඇති තරම් ඇති........ වරෙක හිඟව යන........
කාලය
මිලක් නැති.....මිලක් ඇති......මිල කල නොහැකි........
කාලය....
අහෝ !........කාලය.......නුඹ කෙතරම් පුදුමද? ...............
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට තැබූ පෙර සටහනේ සිට අද දක්වා බොහෝ කල් ඉක්ම ගොස් ඇත.
ගෙවුනු ඒ කාලය දෙස බැලූ මට කාලය ගැන සිතුනේ ඒ අයුරින්ය..............
ඒ මට හිතෙන හැටිය...........
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 16
කාලය
වරෙක නැවතී ඇතුවා සේ දැනෙන, වරෙක වේගයෙන් ඇදෙන, තවත් වරෙක සෙමින් ගෙවෙන.... කාලය....
අපි කාටත් අයිති නැති...... එහෙත් කාගේත් අයිතියක් වන.....
කාලය............
සියල්ලට මායිම් තබන............ සියල්ලේ මායිම් බිඳින.....
කාලය...........
නවතන්නට තනන..... එහෙත් නවතන්නට බැරි........
කාලය............
ගිලිහී යන.......එහෙත් නැවතත් උදා වන.......කාලය..............
වරෙක වහලෙක් වන ......... වරෙක ස්වාමියා වන..............කාලය.......
ගෙවෙන්න ගෙවෙන්න තවත් ගෙවෙන................ එහෙත් ගෙවී අහවර නොවන..... කාලය............
මිදෙන්නට සිතෙන ....එහෙත් මිදෙන්නට නොදෙන.........
කාලය..............
වරෙක වෙන් කරන......වරෙක එක් කරන ........
කාලය.............
බලා සිටින එහෙත් කවරදාකවත් උදා නොවන .......
කාලය........
බොහෝ දේ ලබා දෙන ..........බොහෝ දේ අහිමි කරන...........
කාලය......
වරෙක කළ්‍යාණ මිතුරෙකු වන........ වරෙක පරම සතුරාදවන.........
කාලය.......
පෙමින් බැ‍ඳෙන........වෛරයෙන් නෙරපන.......
කාලය....
සත්‍යය සඟවන ........සත්‍යය එළිකරන......
කාලය.........
වරෙක ඇති තරම් ඇති........ වරෙක හිඟව යන........
කාලය
මිලක් නැති.....මිලක් ඇති......මිල කල නොහැකි........
කාලය....
අහෝ !........කාලය.......නුඹ කෙතරම් පුදුමද? ...............
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට තැබූ පෙර සටහනේ සිට අද දක්වා බොහෝ කල් ඉක්ම ගොස් ඇත.
ගෙවුනු ඒ කාලය දෙස බැලූ මට කාලය ගැන සිතුනේ ඒ අයුරින්ය..............
ඒ මට හිතෙන හැටිය...........
Subscribe to:
Posts (Atom)
