දිනය: අගෝස්තු28, වසර 2009,සිකුරාදා දිනයක්
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට-සටහන් අංක 6
ජයග්‍රහණය හා බැඳි ශෝකය.....................................
ජයග්‍රහණයක් හා සබැඳිව ඇත්තේ සතුටයි.
එහෙත් ජයග්‍රහණය යුද්ධයකින් නම්, සතුට හා අත්වැල් ගත් දුකක්ද ඒ හා බැඳී ඇත.
ඒ යුද්ධය අපට බොහෝ දේ දිනා දෙන අතරම බොහෝ දේ අපට අහිමි කරන බැවිනි.
දශක තුනක් තිස්සේ ඇදුනු යුද්ධයේ ජයග්‍රාහී නිමාව තවමත් අප සමරමින් සිටිමු.
ඒ අපි කාට කාටත් යුද්ධයේ විපාක යම් පමනකින් හෝ දැනී තිබුණු බැවින්, එහි නිමාව අප කාගේත් සිත් තුල සතුටක් ඇති කරන නිසාවෙනි.
එහෙත්....මේ සතුට තුල අපට අමතකව යන්නේ,ඒ හා බැඳුනු දුක හා ශෝකය ය.
එහෙත්....ඒ දුක අමතකව නොයන හා එහි පීඩාව ජීවිතය පුරාම විඳිමින් ගත කරන පිරිසක් අප අතරම සිටියි.
ඒ යුද්ධයට මැදිවූ හා එහි සෘජු විපාකයන්ට ලක්වූ අහිංසක සිංහල හා දෙමළ ජනයා සහ කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් සටන් වැද ආබාධිත වූ හමුදා සෙබලුන් හා එල්.ටී.ටී.ඊ සාමාජිකයන් ය.
ඔවුන් තම ඉදිරි ජීවිත කාලයම ඒ වේදනාව තුරුලු කර ජීවිතය ගෙවනු ඇත.
පසුගිය යුධ සමයේ,යුද්ධයෙන් තුවාල ලත් සෙබලුන් හා සිවිල් වැසියන් ප්‍රතිකාර සඳහා අප රෝහලටද ඇතුලත් කරන ලදී.
බහුතරයකට තම අත්පා ආශ්‍රිතව තුවාල සිදුව තිබූ අතර ඇතැමෙකුට ඒ හේතුවෙන් තම අත් හෝ පාද හෝ අහිමි විය.
ඇතැමෙක් එම තුවාල වල සංකූලතා හේතුවෙන් තම ජීවිත වලින් වන්දි ගෙවීය.
බොහෝ සෙබලුන් තම තුවාල වල වේදනාව හා ඒ හේතුවෙන්ම සිදුවූ එක්තැන් වීමෙන් සිදුවූ අසරණ භාවය ඉවසා දරා ගත්තේ, තමන් ඒ පරිත්‍යාගය කලේ යම් අරමුණක් උදෙසා බැවින් ය, යන ආකල්පය හා එම අරමුණ පාවා දීමකින් තොරව සෙස්සන් දිනා දේවී යන බලාපොරොත්තුවත් නිසාවෙනි.
ඒනිසාම යුද්ධයේ ජයග්‍රහණය ඔවුන්ට සතුට ඉක්මවූ ධෛර්‍යයක් වනු ඇත.
ඒ ධෛර්‍යය තාරුණ්‍යයේ සිටින ඔවුන්ට,ඔවුන්ගේ දීර්ඝ වූ ඉදිරි ජීවිතය ගෙවා දමන්නට ශක්තියක් වන්නේය.
යුද්ධයට මැදිවූ හා එහි සෘජු විපාකයන්ට ගොදුරු වූ මෙම හමුදා සාමාජිකයන් හා සිවිල් වැසියන් හට යුද්ධයේ නිමාව සතුටක් ගෙන දුන්නද, යුද්ධය ඔවුන්ට උරුම කරමින් ඉතිරිකර ගිය ඛේදනීයත්වය,ඉදිරි ජීවිතය පුරාවට ගෙන දෙනු ඇත්තේ ශෝකයකි.
යුධ ජයග්‍රහණයෙන් උද්දාමවී ජය පැන් බොමින්,ජය ඝෝෂා නඟමින්, හැසිරෙන්නවුන් බොහොමයකට,ඔවුන්ගේ සතුටට මූල හේතුව වූ යුද්ධය විසින් උරුම කර දුන් ශෝකය අත් විඳිමින් ජීවිතය ගෙවන ඉහත පිරිස ගැන කිසිදු හැඟීමක් නැත.
විරු ගීත වලටවත්,උත්සව වලටවත්,ජය ඝෝෂාවටවත් ඔවුන්ගේ හිතේ උපන් ගින්න,ශෝකය මැකිය හැකි නොවනු ඇත.
අහිමිවූ සියල්ල ලබා දිය නොහැක.
එහෙත්, වගකීමක් ඇති පුරවැසියන් ලෙස, අප එකිනෙකාගේ ශක්තියේ,තරාතිරමේ හැටියට, මේ පිරිසට ලැබෙන ඕනෑම විටෙක පිහිටක් උපකාරයක් වීම හා සුහදත්වයක් දැක්වීම කල යුතුව ඇත.
එවිට ඔවුන් හට “අපි වෙනුවෙන් අප” පමණක් නොව සියලු ශ්‍රී ලාංකික සහෝදර ජනතාවම සිටින බව හැඟෙනු ඇත.
එයයි අප කල යුතුව ඇත්තේ, එයයි අපේ වගකීම විය යුත්තේ.
ඒ මට හිතෙන හැටිය.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment