Saturday, August 29, 2009

වවුල් ප්‍රේමය

දිනය: අගෝස්තු 29, වසර 2009, සෙනසුරාදා දිනයක්

සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට - සටහන් අංක 07

වවුල් ප්‍රේමය.................................

නව යොවුන් වියට එලැඹීමත් සමඟ තරුණ තරුණියන් අතර ඇති වන ආකර්ශනයට හේතුව, ඒ හා සමඟ ඔවුන්ගේ ශරීර තුල සිදුවන ජෛව විද්‍යාත්මක වෙනස්කම් ය.

මෙම ආකර්ශනය හේතුවෙන් එකිනෙකා අතර ඇතිවන බැඳීම් හා සම්බන්ධතාවල ප්‍රකාශනය තීරණය වන්නේ, ඔවුන් සිටින්නාවූ සමාජ හා සංස්කෘතික වටපිටාව මතය.

සමාජයද, සංස්කෘතියද කෙතරම් සීමා මායිම් හා වැට කඩොලු දැම්මද
එක්තරා සීමාවක් අභිබවා මෙම ප්‍රකාශනය සීමා කල නොහැක්කේ, බඩගින්න සේම මෙයද ජෛවීය අවශ්‍යතාවයක් බැවිනි.

බොහෝ විට ඉහල සමාජ පැලැන්තියට මෙම සීමා මායිම බලපැවැත්වෙන්නේ අල්ප වශයෙනි.

එනිසා, සරලව කිව්වොත් ඔවුන්ට පෙම් කරන්නට එතරම් බාධාවක් නැත.

ඔවුන් යන්නේ එන්නේ වාහනයෙනි.
එහිදී ඔවුන්ගේ කතා බහට හා හැසිරීමට කිසිදු බාධාවක් නැත.
ඔවුනට හමුවන්නට, දොඩමලු වන්නට සුපිරි හෝටල්ද, ඒවායේ අලංකාර උද්‍යානද ඇත.
අවශ්‍යනම් එවැන්නකින් කාමරයක් වුවද ලබාගත හැක.
පොලීසියෙන් හෝ සමාජයෙන් හෝ එබිකම් කරන්නවුන්ගෙන් හෝ ඔවුන්ට කිසිදු බාධාවක් නොමැත.
නිදහසේ ඔවුන්ට පෙම් කල හැක.

මා දන්නා තරමින්, ඉහල සමාජ පන්තියට අයත් නොවුනත් එතරම් බාධාවක් නැතිව පෙම් කරන අනෙක් කණ්ඩායම වන්නේ විශ්ව විද්‍යාල පෙම්වතුන් හා පෙම්වතියන්ය.
ඒ, විශ්වවිද්‍යාල උප සංස්කෘතිය තුල, ඒ සඳහා ඇති අවකාශය හා සුරක්ෂිත පිළිගැනීම නිසාය.

එහෙත් ප්‍රශ්නය ඇත්තේ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයින් නොවන හා ඉහල සමාජ පන්තියට අයත් නොවන, පෙම්වතුන් හා පෙම්වතියන්ටය.

ඔවුන්ගේ වාහනය බස් රථය ය.
එහිදී, සියල්ලන්ගේම දෑස් ඔවුන් වෙත යොමු වෙයි.
ඒ, ඔවුනට තමන් වට කරමින්, එහි ටින්ට් ආවරන නොමැති නිසාය.
තම කතාබහ, අනුනනට ඇසේවිදෝය යන බිය නිසා, ඔවුන් රහසේ කොඳුරති.

හමුවන්නට, දොඩමලු වන්නට හෝ මොහොතක් තනිවෙන්නට ඔවුනට උද්‍යානයක් හෝ නිදහස් හා සුරක්ෂිත තැනක් නැත.
ඇත්තේ පොදු උද්‍යාන හෝ උද්භිද උද්‍යානයන් ය.
නැතිනම් චිත්‍රපටි ශාලාය.
මේවායෙහි ඔවුන්ට සියල්ලන්ගෙන්ම බාධා ඇතිවේ.

ආරක්ෂක නිලධාරීන් හෝ පොලීසිය ඔවුන් එලවති.
නැතිනම් අත් අඩංගුවට ගනිති.
එබිකම් කරන්නෝද ඇති පදම එබිකම් කරති.
ඒ සියල්ල මැද ඔවුන්ද පෙම් කරති.

මේ ගැන මට ලියන්නට සිත් වූයේ පසුගිය දිනෙක මා පේරාදෙණිය රාජකීය උද්භිද උද්‍යානය වෙත ගිය විටෙක දුටු දෙයක් නිසාය.

උද්‍යානයේ ඇති සෑම ගසක් පාසාම වාගේ පෙම්වතුන් ජෝඩුය.

වරින් වර ආරක්ෂක නිළධාරීන් නඟන විසිල් නාදයත් ඔවුන්ගේ ගෝරනාඩුවත් ඇසෙයි.

එවිට මේ ජෝඩු සියල්ලන්ම තමන් සිටි ගස් අත හැර වෙනත් ගස් සමූහයක් කරා ඇදෙති.

මෙම සිදුවීම වරින් වර සිදුවන බැවින් නැවතත් ඔවුනට, තමන් මුලින් සිටි ගසටම හෝ ඊට ආසන්න ගසකට පැමිණෙන්නට සිදුවිය හැක.

උද්භිද උද්‍යානය පුරා ඇති විශාල ගස් වල වවුලන් රාශියක් වසා සිටිති.
ඔවුන් වරින් වර තමන් සිටින අත්ත අතහැර වෙනත් අත්තක වසති.

එය දුටු මට සිතුනේ මෙහි සිටින පෙම්වතුන්ද මේ වවුලන් වාගේය කියාය.

ඔවුනට එසේ වී ඇත්තේ, ඔවුන්ගේ උවමනාවකට නම් නොව මේ සමාජයේද, උත්තරීතර සංස්කෘතියේද උවමනාව නිසාය.

ඒ මට හිතෙන හැටිය.

1 comment:

  1. ඔවු ඉතිං මේක සාදාචාර සම්පන්න දේසයක් නොවැ !

    ReplyDelete