Thursday, September 3, 2009

කෙටි චාරිකා හෙවත් short trips සහ අනංමනං

දිනය; සැප්තැම්බර් 03, වසර 2009, බ්‍රහස්පතින්දා දිනයක්

සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 09

කෙටි චාරිකා හෙවත් short trips සහ අනංමනං.................

ලැබෙන විවේක අවස්ථාවන්හිදී ලඟ පාත ඇති සුන්දර හෝ යම් ඓතිහාසික වටිනාකමකින් යුතු ස්ථාන නැරඹීමට යාමට පුරුද්දක් ඇතිවූයේ විශ්ව විද්‍යාල සමයේදීය.

අප මෙවන් චාරිකා හැදින්වූයේ “short trips” යනුවෙනි.

එකල ඒ සදහා එක් වීමට ඕනෑම විටෙක සූදානමින් සිටි කුඩා මිතුරු කණ්ඩායමක් විය.
කාලය හා විවේකය ලැබෙන්නේ කොයි වේලේද එවන් අවස්ථාවන් බොහොමයක අප මේ ආකාරයට චාරිකාවේ යෙදුනෙමු.

මෙසේ ගියේ යම් දෙයක් නැරඹීමට හෝ යම් අත්දැකීමක් ලබාගැනීමේ අරමුණකින්ම නොව,බොහෝ විට අවිවේකී හා කාර්‍යයබහුලත්වයෙන් මිදී සිතට විවේකයක් සහ සහනයක් ලබා ගැනීමටය.

මෙම චාරිකා වල විශේෂත්වය වන්නේ,ගමන් ආරම්භයට වෙලාවක් අවේලාවක් හෝ පෙර සූදානමක් නොතිබීමය.

බොහෝවිට ගමන ආරම්භවන විටත් යන්නේ කොහේදැයි කිසිවෙකුත් නොදනී.

මාගේ කල්‍යාණ මිතුරු හා රූමා( නේවාසිකාගාරයේ එකම කාමරය බෙදා ගත් අනෙක් සගයා) වූ භාතිය, අප අවසන් වසරේ සිටින අවදියේදී, ඔහුගේ නිවසෙහි තිබූ ඩැට්සන් වර්ගයේ පැරණි මෝටර් රථය ගෙන ආවේ ගමනේ පහසුව හා කාලය ඉතිරි කර ගැනීමේ අටියෙනි.

එකල අප සිටියේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ “මාර්ස්” ශාලාවේය.
එය පිහිටියේ උස් ස්ථානයකය.එබැවින්ම එයට යාමට තරමක කන්දක් හා පඩිපෙලක් නැඟීමට සිදුවේ.

උදෑසන හත හමාරට පමණ දේශණ හා සායනික කටයුතු සඳහා පිටත් වන අප බොහෝ විට නැවතත් නේවාසිකාගාරයට පැමිණෙන්නේ රාත්‍රී නවයත් පසුවීය.
ඒ වන විට හොඳ පණ පහව ගොසිනි.

ඒනිසාම බොහෝදෙනෙකු අඩුම තරමින් බයිසිකලයක්වත් භාවිතයට පෙලඹුනේ එසේ නොමැතිව ඉතිරි පණ ටිකෙන් “මාර්ස්” දුර්ගය ගෙවා දමන්නට අපහසු නිසාය.

භාතියගේ මෙම වාහනය අපගේ එදිනෙදා ගමන් කටයුතු සඳහා පහසුවක් හා උපකාරයක් වූවාට අමතරව, අපගේ සුපුරුදු චාරිකා සඳහාද නිළ වාහනය බවට පත් වූයේ ඉබේටමය.

එය අපූරු වාහනයකි.වාහනය පැරණි වුවත් එන්ජිමෙහි නම් කිසිදු ආබාධයක් නැත.
රියදුරු අසුනට යාබද ඉදිරිපස අසුනට පහලින් කකුල තබා ගන්නා ස්ථානයේ ෆ්ලෝර් බෝඩය දිරා ගොසිනි.
ඒනිසා එතැනින් බැලූවිට මාර්ගය පෙනේ.කකුලක් වුවද එතැනින් දමා පාර පෑගිය හැකිය.
එහි භයංකාරත්වය වසන්නට හා හදිසියෙන්වත් කකුලක් යෑමෙන් වලක්වාලන්නට ඒමත කාපට් එකක් දමා ඇත.
වාහනය ගමන් ගන්නා විට, නොදන්නා කෙනෙක් කාර්පට් එකමත බරට කකුල තැබුවෝතින් කකුලට සිදුවන්නේ කුමක්දැයි අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.
බොහෝයතුරුවලින් මෙම වාහනයේ දොරවල් ඇරිය හැකිවා පමණක් නොව වාහනය පණ ගැන්වීමටද හැකියාව ඇත. මේ බව දැන හුන්නේ මමත් මාගේ අනෙක් කල්‍යාණ මිතුරා වූ දිනේශ් ද පමණය.

දිනක් භාතිය වාහනය පීඨ භූමිය තුල නවත්වා දේශණ සඳහා ගියේය.
මමත් දිනේශුත් ඊට මොහොතකට පසු පැමිණියේ එම දේශණයටම සහභාගී වීමටය.

වාහනය දුටු අපට පහල වූයේ අපූරු අදහසකි.

ඒ අනුව අප දෙදෙනා, මා ලඟ තිබූ යතුරකින් වාහනය පණ ගන්වා වෙනත් ස්ථානයකට රැගෙන ගොස් නැවැත් වූයෙමු.

දේශණය අවසන අප සියල්ලන්ම සායනික කටයුතු සඳහා පිටත් වීමට එලියට පැමිණියෙමු.
භාතිය වාහනය නැවැත්වූ තැන දැන් වාහනය නැත. දෙලෝ රත්වී ඔහු වාහනය සොයයි.
වාහනයට වූ දේ ගැන විවිධ හේතු පැහැදීම්ද, විමර්ශනාත්මක අදහස්ද, බොහෝදෙනා ඉදිරිපත් කරති.
එහෙත් තවමත් වාහනය සොයාගත නොහැක.
බහුතරයකගේ මතය වූයේ කිසිවෙකු හෝ වාහනය සොරා ගන්නට ඇතැයි කියාය.
ඒ සමඟම මතුව ආ අනෙක් තර්කය වූයේ එතරම් අවදානමක් දරා මෙතරම් අබලන් වාහනයක් සොරාගන්නා කව්දැයි කියාය.

කෙසේ හෝ අවසාන තීරණය වූයේ විශ්ව විද්‍යාල ආරක්ෂක අංශයට හා පොලීසියට මේ බව පැමිණිලි කරන්නටය.

දැන් වැඩේ දුර දිග යන බව මටත් දිනේශ්ටත් තේරුම් ගියේය.

මෙහිදී අප දෙදෙනාට අන් අයගෙන් වසන් කලයුතු කාරණයක් වූයේ ඕනෑම යතුරකින්රථය පණ ගැන්විය හැකි බවය.

එය එළි වුනෝතින් දිනපතාම මේ සිද්ධිය අන් අය විසින්ද කරනු ඇත.
එසේ වීම අප මිතුරාට මෙන්ම අපටද හිසරදයක් විය හැක.
මන්ද වාහනය හොයනවා හැරෙන්නට වෙනත් කටයුත්තකට අපට කාලයක් ඉතිරි නොවනු ඇත.

එනිසා අප දෙදෙන වහා ඉදිරිපත් වී පැමිණිල්ල සඳහා අප දෙදෙනා පමණක් භාතිය සමඟ යෑමට කටයුතු කර අනෙක් සියල්ලන් ඔවුන්ගේ කටයුතු සඳහා පිටත් කර යැවීමු.

සියල්ලන්ම පිටත්වූ පසු කාරණය පැහැදිලි කර වාහනය සොයාදුන්නද විහිලුව හේතුවෙන් මිතුරාගේ ඇසේ ඇති වූ රත ඉවත් වීමට නම් ටික කලක් ගත විය.

පසුව සියල්ලන්ම සිතුවේ භාතියට අමතක වී වාහනය වෙනත් තැනෙක නවැත් වූවා කියාය.

විශ්ව විද්‍යාලයෙන් පිටවූ පසු අප සියල්ලන්ටම සේවය සඳහා රටේ විවිධ ස්ථානයන්ට විසිරී යන්නට සිදුවිය.

නමුත්, අප කාටවත් කෙටි චාරිකා වේ පුරුද්ද නම් හැරුනේ නැත. අප සියල්ලන්ම සිටින සිටින තැන්වල් එකතුවන පිරිස් සමඟ චාරිකාවේ යෙදුනෙමු.

මමත්, බිරිඳත් පත්වීම් ලැබ ගාල්ලට ගිය විට, එහිදී මේ සඳහා අපූරු මිතුරෙකු හමු විය.
ඒ අපත් සමඟ එකට සේවය කල වෛද්‍යවරයෙකු වූ නවින්දුය.
විවිධ පොතපත පරිශීලනයෙන් හා ඇසූපිරූ තැන් ඇති මොහු හා සමඟ චාරිකාවේ යෙදීම ආශ්වාද ජනකය.ඒ දිනවල ඔහුත් සමඟ ගාල්ලේ බොහෝ තැන් වල චාරිකාවේ යෙදුනෙමු.

ගාල්ලෙන් මාරු වීම් ලැබ මා ගියේ මහියංගනයටය.

අපගේ නවින්දු මිතුරාට ඌව පළාතේ සංචාරයක් කිරීමේ අශාවක් උපන්නේය.
මටද මේ පළාතේ හරි හමන් සංචාරයක් කිරීමට තරම් නියමාකාරයෙන් (“සෙට් වන”) පුද්ගලයන් හමුවූයේ නැත.
මා, මහියංගනයෙන් මාරුවීම් ලැබ යන්නට ආසන්නයේදී පමණ, නවින්දු හා මා තීරණය කලේ ඌව පළාතේ, දින දෙකක පමණ කෙටි සංචාරයක් කිරීමටය.

සංචාරය සංවිධානය කලේ මමය.
මේ සඳහා කියාපු මෝටර් බයිසිකලයක්, මා නතරවී සිටි නිවෙස් හිමි දිසානායක මහතාට තිබුනු අතර ඔහු එය මට ලබාදීමට එකඟ විය.

දින දෙක තුල බොහෝ ස්ථාන නැරඹීමට අවශ්‍ය වූ බැවින් දින කිහිපයකට පෙර සිටම මා පොත පතින් හා සිතියම් ඇසුරින් චාරිකාච සැලසුම් කළෙමි.
යන ස්ථාන වලට අමතරව ඒ ස්ථාන ගැන කෙටි හැඳින්වීමක්ද කිරීමට මා කරුණු කිහිපයක් සොයාගතිමි.

අදාල දිනයේදී නවින්දු ගාල්ලේ සිට බදුල්ලට පැමිණියේය.
ඔහු පිළිගන්නට මා උදෑසනින්ම මහියංගණයේ සිට බදුල්ලට ගියෙමි.
අප හමු වූයේ මුතියංගන විහාරය ඉදිරිපිටදීය.
සැලසුමට අනුව චරිකාව ඇරඹෙන්නේද එතැන් සිටය.

ඒ අනුව අදාල ස්ථානයන් ගැන පොතපතින් අහුලාගත් තොරතුරු මතකයේ හැටියට ඇද බාන්නට වූයේ, ඔහුට ඒ ස්ථාන ගැන යම් අදහසක් ලබාදීමේ අරමුණෙනි.
විස්තර අසා සිටින ඔහුගේ මුහුණෙහි කිසිදු ආශ්වාදයක් හට නොනැඟුනි.
මොහොතකින් මාගේ කථාව නැවැත්වූ ඔහු, ඕක ඔහොම නෙවෙයිනේ,... මේ ස්ථානය හැදුවේ ක්‍රි.ව......., සියවසේ,.....රජතුමා,.......,මෙන්න මේ හේතුව නිසා.... ඊට පස්සේ මේකට මෙහෙම වුනා..... මෙහි නම ඇතිවුනේ මෙන්න මේ හේතුව නිසයි... කියාගෙන කියාගෙන ගියේය.

එතැනින්ම මම මාගේ විස්තර කථනය නැවැත්වූයේ ග්‍රන්ථ රචකයෙකුට තම පොත් ගැන වෙනත් කෙනෙකුන් කියා දෙන්නට හදනවා වැනි වැඩක් මා කළ බැව් වැටහුනු නිසාය.

මේ ගැන සිහි කරන හැම විටකම ඔහුටද මටද නැඟෙන්නේ එකම සිනහවකි.

මහියංගනයෙන් මාරු වීම් ලැබ මා නැවත නුවර ප්‍රදේශයට පැමිණෙන විට දිනේශ් මිතුරාද නැවත නුවරට පැමිණ සිටියේය.

දැන් නැවතත් පරණ පුරුද්දට වාගේ අප දෙදෙනා ලැබෙන විවේකයන්හි කෙටි චාරිකාවල යෙදෙමු. එකලට වඩා වගකීම්ද, බැඳීම්ද දැන් තිබුනත් චාරිකාවකින් ලබන්නාවූ ආශ්වාදය හා විවේකය පෙර සේම බව හැඟෙයි.

චාරිකාවකින් අපට ලැබෙන්නේ දැනුම හා විනෝදය පමණක්ම නොවන බව මාගේ වැටහීමයි.
ගමනක විඩාවක් තිබුනද විඩාව ඉක්මවූ විවේකයක් චාරිකාව තුලින් මනසට ලැබේ.

නොදැනුවත්ව හෝ ගත කරන ඒකාකාරී ජීවිතයෙන් අප මුදවමින් විවිධත්වයේ සුන්දරත්වය කියා දෙන්නට චාරිකාව සමත්ය.

පෙර සූදානමක් නොමැති කෙටි චාරිකා වලට හුරු වුනෝතින් අප අවටින්ම අප නුදුටු ස්ථාන කෙතරම් අපට වසන්ව ඇත්දැයි තේරුම් යන්නට වැඩිකලක් ගත නොවනු ඇත.

ශ්‍රී ලංකාව තරම් විවිධත්වයෙන් අනූන වෙනත් රටවල් ඇත්නම් ඒ අතලොස්සක් විය යුතුය.

උග්‍ර නාගරීයත්වයේ සිට ඉතා පිටිසර ග්‍රාමීයත්වය කරාද, ශුෂ්ක දේශගුණයක සිට ඉතා සිසිල් සෞම්‍ය දේශගුණයක් කරාද,ගමන් කිරීමට මේ රට තුල ගත වන්නේ පැය කිහිපයක් වැනි සුලු කාලයකි.
ඒ කාලය තුල විවිධ සමාජීය පැතිකඩයන්ද අත් විඳීමට ඉඩ ලැබෙනු ඇත.
සංකීර්ණ සමාජ ව්‍යුහහයන් මෙන්ම සරල ආදිවාසී සමාජ ව්‍යුහයන්ද, විවිධ වූ ආගමික හා සංස්කෘතික අනන්‍යතාවයන්ටද උරුමකම් කියන මේ දේශයෙහි වැසියන් වීම කෙතරම් භාග්‍යවන්තකමක්ද?

එහෙත් හිසක් නැති රියදුරන් පැදවූ රියක් බවට අප රට පත් වූයේ රියදුරාගේම වරදින් නොව එවන්වූ රියදුරන් ඉතා ආශාවෙන් පත් කරනු ලබන අප රට වැසි සියල්ලන්ගේම වරදින් බව සිතේ.

ඒ මට හිතෙන හැටිය.

No comments:

Post a Comment