දිනය; සැප්තැම්බර් 23, වසර 2009, බදාදා දිනයක්,
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 12
සංසාරේ හැටි තමා.......... වියෝග ඇති වන්නේ.................
අවශ්‍යතාවයක් සඳහා අද කලා පීඨයට ගිය විට, එහි දැන්වීම් පුවරුවක අලවා තිබූ කපුගේ සමරු ගී ප්‍රසංගයක් පිළිබඳ දැන්වීමක් දුටිමි.
කපුගේ මහතා මිය ගොස් වසර ගණනාවක් ඉක්ම ගොස් ඇතත්, ඔහුගේ කටහඬ, තවමත් අප සිත් තුල, ඔහුව ජීවත් කරන්නට සමත්ව ඇත.
ඔහුගේ ගීත වලට ප්‍රියකරන විශාල රසික පිරිසක් සිටිති.
මිය යන්නට ටික කලකට ප්‍රථම, ඔහු පේරාදෙණිය ශික්ෂණ රෝහලේ ටික දිනක් නතරව සිටියේය.
එකල අප අවසන් වසරේ අධ්‍යයනය ලබමින් සිටියෙමු.
ඒ දිනවල අපගේ සායනික අධ්‍යයන කටයුතු කෙරුනේද ඔහු නතරව සිටි වාට්ටුවේමය.
ශික්ෂණ රෝහලක සායනික අධ්‍යයන කටයුතු කෙරෙන වාට්ටුවකට රෝගියෙකු ඇතුලත් වූ පසු, එම රෝගියා වෙනුවෙන් වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයෙකු අනුයුක්ත කරනු ලබයි.
අදාල වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයා එම රෝගියා වාට්ටුවට ඇතුලත් වූ මොහොතේ පටන් රෝහලෙන් නික්ම යන මොහොත දක්වා, දිවා රාත්‍රී සිදුවන සියලු වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර, පරීක්ෂණ සඳහා සහභාගී විය යුතුය.
ඒ නිසාම, රෝගියාගේ රෝග ඉතිහාසය, ඊට අදාල සමාජ වටපිටාව හා පෞද්ගලික තොරතුරු වල සිට රෝග විනිශ්චය, කෙරෙන ප්‍රතිකාර විධි ක්‍රම, පරීක්ෂණ හා ඒවායේ ප්‍රථිපලද, ප්‍රතිකාර සැලසුම පිළිබඳවද මනාවූ අවබෝධයකින් ඔහු සිටියි.
බොහෝ විට මේ නිසා රෝගීන්ට සෑම අවස්ථාවකම, තමා අසලින්ම හිඳින දැනුවත් මිතුරෙක් බවට මේ වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයින් පත්වෙයි.
කපුගේ මහතා වෙනුවෙන් අනුයුක්ත වූ වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයා වූයේ, මා මිතුරු දිනේශ්ය.
කපුගේ මහතා රෝහලට ඇතුලත්ව ඇතැයි දැනගත් ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් මෙන්ම කාර්‍ය මණ්ඩලයේ බොහෝදෙනාද ඔහු බැලීමට පැමිණියහ.
එහෙත්, එය ඔහුට බාධාවක් නොවනු පිණිස, විටෙක අමුත්තන් සීමා කිරීමටද සිදු විය.
කෙසේ වෙතත් දිනේශ්ට නම් කිසිදු බාධාවකින් තොරව ඔහු හා දොඩමලු වීමට අවස්ථාව ලැබුණි.
අප කණ්ඩායමේ එකා දෙන්නා, දිනේශ්ද සමඟ වරින් වර කපුගේ හමු වන්නට යන්නේ, ඒ අප බොහෝ දෙනාගේ ප්‍රියතම ගායකයන් අතුරෙන් දැවැන්තයෙකු වන ඔහු සමඟ, වචනයක් හෝ දොඩමලු වීමට ඇති ආශාව සංසිඳුවා ගැනීමටය.
මාධ්‍යයෙන් හා ඔහුගේ ගීත ඇසුරෙන් ඔහු පිළිබඳව ගොඩ නැඟී ඇති මහා ප්‍රතිරූපයට වඩා සැබෑ ජීවිතයේදී ඔහු ඇසුරේදී, ඔහු අප අතර ජීවත් වන ඉතා සරල සාමාන්‍ය මිනිසෙකු බව, ඔහු හා කෙටි හෝ පිළිසඳරක යෙදුනු අප කාගේත් මතය විය.
ඔය ආකාරයට අපගේ අජිත් මිතුරාද ඔහු හමු වීමට ගියේ, ගුවන් විදුලියෙන්, රූපවාහිනියෙන් ඇසූ දුටු තම ප්‍රියතම ගායකයා හැබැහින්ම දැක, වචනයක් දෙකක් කථා බහෙහි යෙදීමටය.
ඔහු දුටු සැනින් සිත් පිනා ගිය අජිත්, සංවාදයට ඇරඹුමක් සොයන්නට විය.
කපුගේටත් තමන්ටත් පොදුවූ මාතෘකාවක් ලෙස ගීතයක් ඇසුරෙන්ම කතාව ඇරඹීමට සිතූ අජිත්,
“කපුගේ මහත්මයා, ඔබ මගේ ප්‍රියතම ගායකයා, ඔබ හමු වීම මට මහත් සතුටක්.
ඔබේ ගීත අතුරින් මා වඩාත් ප්‍රියකරන්නේ....අ....අ....ප්‍රියකරන්නේ....අ.....හන්තානේ කඳු මුදුන සිසාරා...ගීතයයි.”
එය අසා සිටි කපුගේ,
ඇත්තටම ඔබවන්වූ රසිකයින් හමුවීම මටද සතුටක්, ආඩම්බරයක්.මමත් ඒ ගීයට බොහෝ ප්‍රිය කරනවා.
ඒත්........ ඒ ගීතය ගායනා කරන්නේ මම නම් නොවෙයි.... අමරදේව මහත්මයා.
එවිටම උලලේනෙකු හඬනු ඇසුනු අජිත්ට, අනේ මේකා මීට කලින් ඇඬුවා නම් යැයි කියවින.
මහත්තයෝ , ඕක, සංසාරේ හැටි තමා........කියා කපුගේ තාලයට කියූ බව, එකල අපේ කැම්පස් පුරාවෘත වලටද ඇතුලත් වූ මෙම සිදුවීමෙහි සඳහන් විය.
කපුගේ වාට්ටුවෙන් නික්ම යන දිනයේදී අප ඉල්ලීම හේතුවෙන්, කාටත් බාධාවක් නොවන ලෙස ගීත කිහිපයකින් අපව රසවත් කිරීමටද අමතක නොකලේය.
ඊට මාස කිහිපයකට පසු ඔහුගේ මරණය සැලවූ අපට ඇති වූයේ මහත් වේදනාවකි.
තම කටඬෙන් විශාල ජන පිරිසකගේ සිත් තුල හැඟුම් මතු කල ඒ ගායකයා සදහටම නිහඬවිය.
ගීතයක පද මාලාවෙන් මැවෙන්නාවූ චිත්තරූපයට ජීවයක් ලබා දෙන්නට සමත් වූ ඒ කටහඬ සදා නිහඬ වී ඇත.
ගීත ක්ෂේත්‍රයට අහිමිවන මෙවන් දක්ෂයින්ගේ අඩුව සපුරාලනුවස්, අහිමිවන වේගයට සාපේක්ෂව දක්ෂයින්ගේ සම්ප්‍රාප්තියෙහි ඇති ඌනතාව කෙතරම් ඛේදනීයද?
ඒ මට හිතෙන හැටිය.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
කපුගේ නැතිවීමෙන් ඇති වූ අඩුව පුරවන්න නම් වෙන කිසිම කෙනෙකුට බැරිවේවි . . . එතරම්ම ළයාන්විත . . .හද හඬවන කටහඬක් . . ..
ReplyDelete