දිනය අප්‍රේල් 14 වසර 2015, අඟහරුවාදා දිනයක්
සිත් දින පොතෙන් බ්ලොග් දින පොතට සටහන් අංක 21
අවුරුද්ද...............
අද අළුත් අවුරුද්ද උදාවන දවසයි.
දැඩි සත්කාර ඒකකයේ එක ඇඳක් හිස්ය. ඕනෑම මොහොතක පැමිණිය හැකි තවත් අසාධ්‍ය රෝගියෙකුට ප්‍රතිකාරය සඳහා එය සූදානම්ව ඇත.
රෝගීන් පරීක්ෂා කොට ප්‍රතිකාර නියම කිරීමෙන් අනතුරුව මොහොතකට කවුළුවෙන් පිටත බලා සිටියෙමි.
වෙනදා ඉතා කළබලකාරී වීදිය අද හිස්ය.තොර තෝංචියක් නැති නළා හඬද, දුමද, කඩිමුඩියේ එකිනෙකා පරයා යන්නට තනන වාහන තදබදයද නැත. ඉඳ හිට යන වාහනයකුත් කළාතුරකින් ඇවිද යන මිනිසෙකුත් හැර මුලු වීදියම හිස්ය. සන්සුන්ය. එනිසාම කිසිදාක නැති අමුත්තක්, අලුත් බවක් එහි දිටිමි.
පරණ සියල්ල අත හැර අළුත් වන්නට කියාදෙන අවුරුද්ද සමරන්නට සියල්ලන්ම නිවෙස් බලා ගොස් ඇත. ගෙවුනු සතිය පුරාවට අවුරුදු සමරන්නට ලක ලෑස්ති වූයේ එය උදා කර දෙන අලුත් බව, ප්‍රබෝධය සිහිකරමිනි.පරණ දේ ඉවත ලමින් ගේ දොර අස් පස් කොට පිරිසිදු කරමින්ද, අලුත් ඇඳුම් පැළඳුම් රැස් කරමින්ද, පරණ කෝන්තර අමනාපකම් ඉවතලමින්ද මානසිකව මෙන්ම භෞතිකවද බලාපොරොත්තු වූයේ ඒ නැවුම් බවයි. ඒ ප්‍රබෝධයයි. පරණ සියල්ල හිස් කොට අලුත් දේ පුරවන්නට, පිළිගන්නට සියල්ල සූදානම්ය.
දසත විහිදෙමින් නොනවත්වා ඇසෙන්නට ගත් පිපුරුම් හඬින් මා තිගැස්සී අවදි වූයෙමි. අලුත් අවුරුද්ද උදා වී ඇත. කෙතරම් ප්‍රීතියක්ද? ඒ, සියල්ලන්ම එහි සතුට ප්‍රකාශ කරන හඬයි.
අඩ නින්දේම නැවත මා කවුලුවෙන් පිටත වීදිය දෙස බැලීමි. එය ඉතා කළබලකාරීය. තොර‍තෝංචියක් නැති නළා හඬද, දුමද, කඩිමුඩියේ එකිනෙකා පරයා යන්නට තනන වාහන තදබදයද, විවිධ කටයුතු සඳහා එහා මෙහා ඇවිද යන මිනිසුන්ගෙන්ද වීදිය පිරී ඇත.
එක්වනම දුරකථනය නාද වන්නට විය. එහා කොනේ වෛද්‍ය වසන්තාය. මාර්ග අනතුරකින් දැඩි ලෙස හිසට තුවාල වූ තරුණයෙකුට ප්‍රතිකාරය සඳහා දැඩි සත්කාර ඒක්කකයෙන් ඇඳක් ඇය විමසයි.
හිස්ව සූදානම් කොට ඇති ඇඳ ඒ තරුණයා වෙනුවෙන් ලබා දීමට එකඟ වී රිසීවරය තැබූ මා රෝගියා බාර ගැනීමට සූදානම් වීමට යන අතර නැවත කවුලුවෙන් පිටත බැලීමි. කළබලකාරී වීදිය හිස්ය.තොර තෝංචියක් නැති නළා හඬද, දුමද, කඩිමුඩියේ එකිනෙකා පරයා යන්නට තනන වාහන තදබදයද නැත. ඉඳ හිට යන වාහනයකුත් කළාතුරකින් ඇවිද යන මිනිසෙකුත් හැර මුලු වීදියම හිස්ය. සන්සුන්ය. එනිසාම කිසිදාක නැති අමුත්තක්, අලුත් බවක් එහි දකිමි.
අලුත් අවුරුද්දක කිසිවක් අලුත් වී නැත. පරණ අවුරුද්දේ සිදුකල සිදු වූ සියල්ල එලෙසින්ම අලුත් අවුරුද්ද තුලත් සිදුවෙයි.අලුත් යමක් වී නම් ඒ පරණ අවුරුද්දත් අලුත් අවුරුද්දත් අතර කාලය පමණි. ඒ සියල්ල හිස් කොට පරණ දේ අත හැර සිටි කාලයයි. අලුත් යයි සිතා පරණ දෙයින්ම පුරවන්නටත් වැළඳගන්නටත් යාමෙන් අලුත් අවුරුද්දද පරණ වෙයි.ඒ බව තේරුම් ගන්නාතාක් වසරින් වසර මෙවන්ම කාලයන් උදා වෙයි. ඒ තාක් අපි අවුරුදු සමරන්නෙමු.
ඒ මට හිතෙන හැටිය.
